Hoera! Cellulitis bestaat eigenlijk niet!
Het is zomer en onze rokjes en shorts worden uit de kast gehaald. Samen met de eerste zonnestralen komen ook de marketingcampagnes piepen voor producten tegen cellulitis. Onzekerheid doet kopen, een waarheid die al decennia de kassa’s doet rinkelen.
Zo ook die van beautymagazines, cosmeticagiganten en de fit- en wellness industrie.
Om deze industrieën te laten draaien, komen ze niet enkel met oplossingen voor echte problemen, maar worden er ook af en toe gewoon verzonnen.
Zo is cellulitis* een term die verzonnen is door het magazine Vogue, samen met een dame die verschillende schoonheidsinstituten uitbaatte.
Voor 1968, toen het woord voor het eerst verscheen in Vogue, waren putjes, kuiltjes en bultjes op de huid volstrekt normaal. Het werd niet aanzien als een schoonheidsprobleem.
Sindsdien werd het één van de meest voorkomende, en minst behandelbare, verzonnen kwalen.
Hoera! Cellulitis bestaat eigenlijk niet!
Het is zomer en onze rokjes en shorts worden uit de kast gehaald. Samen met de eerste zonnestralen komen ook de marketingcampagnes piepen voor producten tegen cellulitis. Onzekerheid doet kopen, een waarheid die al decennia de kassa’s doet rinkelen.
Zo ook die van beautymagazines, cosmeticagiganten en de fit- en wellness industrie.
Om deze industrieën te laten draaien, komen ze niet enkel met oplossingen voor echte problemen, maar worden er ook af en toe gewoon verzonnen.
Zo is cellulitis* een term die verzonnen is door het magazine Vogue, samen met een dame die verschillende schoonheidsinstituten uitbaatte.
Voor 1968, toen het woord voor het eerst verscheen in Vogue, waren putjes, kuiltjes en bultjes op de huid volstrekt normaal. Het werd niet aanzien als een schoonheidsprobleem.
Sindsdien werd het één van de meest voorkomende, en minst behandelbare, verzonnen kwalen.
Hoe is het zo ver kunnen komen?
In dit artikel wordt de geschiedenis gedetailleerd beschreven.
Samengevat:
Voor de 2e wereldoorlog was een voller lichaam symbolisch voor het goede leven en rijkdom. Erna werd overgewicht een teken van luiheid en zwakte.
Niet toevallig schoten beautycentra, spa’s en cosmeticamerken als paddenstoelen uit de grond in Europa.
Cellulitis werd een zichtbaar en herkenbaar teken van dit lichamelijk falen.
“Cellulite: The Fat You Could Not Lose Before”
– Kopte de voorpagina van Vogue in 1968, waarmee ook de hele wereld het concept leerde kennen.
In het artikel werd beschreven dat jonge vrouwen dit konden behandelen met dieet, huidrollers en de juiste crèmes.
Elke grote cosmeticafirma en wellnesscentrum sprong gretig mee op deze potentiële geldtrein en bracht eigen behandelingen uit voor dit lelijke huid”probleem”.
Het enige echte probleem?
Geen enkele behandeling werkte, want er was niets om te behandelen.
Wat we sindsdien definiëren als cellulitis, is iets wat bij 80 tot 98% van de vrouwen en ook bij mannen voorkomt. Het is een volledig normaal voorkomen van de huid.
De beauty- en wellnessindustrie had er alle baat bij om dit “probleem” actueel te houden en te laten uitschijnen dat vrouwen dit wel degelijk kunnen behandelen, zolang ze hun best maar deden en uiteraard de beste producten gebruikten.
Tot op de dag van vandaag is menig vrouw dagelijks aan het zwoegen in haar badkamer met rollers, crèmes en andere dure remedies.
Na Gilette, die vrouwen wijsmaakte dat ze hun benen moesten scheren omdat ze meer scheermesjes wilden verkopen, is dit waarschijnlijk de grootste marketingtruc waar we en masse zijn ingelopen…
*niet te verwarren met de gelijknamige, medische term cellulitis, wat een bacteriële huidinfectie is
Bron: Vogue archief. Vogue 1968
Hoe is het zo ver kunnen komen?
In dit artikel wordt de geschiedenis gedetailleerd beschreven.
Samengevat:
Voor de 2e wereldoorlog was een voller lichaam symbolisch voor het goede leven en rijkdom. Erna werd overgewicht een teken van luiheid en zwakte.
Niet toevallig schoten beautycentra, spa’s en cosmeticamerken als paddenstoelen uit de grond in Europa.
Cellulitis werd een zichtbaar en herkenbaar teken van dit lichamelijk falen.
“Cellulite: The Fat You Could Not Lose Before”
– Kopte de voorpagina van Vogue in 1968, waarmee ook de hele wereld het concept leerde kennen.
In het artikel werd beschreven dat jonge vrouwen dit konden behandelen met dieet, huidrollers en de juiste crèmes.
Elke grote cosmeticafirma en wellnesscentrum sprong gretig mee op deze potentiële geldtrein en bracht eigen behandelingen uit voor dit lelijke huid”probleem”.
Het enige echte probleem?
Geen enkele behandeling werkte, want er was niets om te behandelen.
Wat we sindsdien definiëren als cellulitis, is iets wat bij 80 tot 98% van de vrouwen en ook bij mannen voorkomt. Het is een volledig normaal voorkomen van de huid.
De beauty- en wellnessindustrie had er alle baat bij om dit “probleem” actueel te houden en te laten uitschijnen dat vrouwen dit wel degelijk kunnen behandelen, zolang ze hun best maar deden en uiteraard de beste producten gebruikten.
Tot op de dag van vandaag is menig vrouw dagelijks aan het zwoegen in haar badkamer met rollers, crèmes en andere dure remedies.
Na Gilette, die vrouwen wijsmaakte dat ze hun benen moesten scheren omdat ze meer scheermesjes wilden verkopen, is dit waarschijnlijk de grootste marketingtruc waar we en masse zijn ingelopen…
*niet te verwarren met de gelijknamige, medische term cellulitis, wat een bacteriële huidinfectie is
Bron: Vogue archief. Vogue 1968
